A Simple Key For بیماری زونا در نوزادان Unveiled

A Simple Key For بیماری زونا در نوزادان Unveiled

Blog Article

نگاه به بیماران پارانویا، انگلیسی، انتشارات شیکاگو ۱۹۹۸، دکتر حمید رضا تهرانی

داروهای بدون نسخه ضد حساسیت، مانند دیفن هیدرامین (بنادریل) ممکن است به کاهش خارش موضعی کمک کند. از داروی کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون فقط در موارد انتخابی که زخم‌های پیچیده ای مانند مواردی که چشم و گوش با آن‌ها درگیر شده اند، استفاده می‌شود و باید از آن و آنتی ویروس به طور همزمان استفاده کرد.

درد، سوزش، کرختی و خارش شروع به تاثیر بر بخش ویژه‌ای از پوست می‌کنند. ​

لازم به ذکر است پارانوئیدها، هذیان یا توهم ندارند. توهم و هذیات در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی، اختلال اسکیزوافکتیو و دوره های شیدایی شدید در اختلال دوقطبی دیده می شود.

رعایت بهداشت شخصی، جلوگیری از خراشیدن بثورات، پوشیدن لباس‌های گشاد و همچنین سعی در تمیز نگه داشتن ناحیه آسیب دیده به منظور جلوگیری از عفونت باکتریایی ثانویه پوست، بسیار مهم است.

کارشناسان این واکسن را برای افرادی که مبتلا به آبله‌مرغان نبوده‌اند نیز توصیه می‌کنند. ​

اعتقاد به اینکه قدرت خاصی دارند یا در یک مأموریت مخصوص هستند (هذیان عظمت)

در بعضی موارد، بثورات می‌توانند بر درماتوم مجاور (ناحیه‌ای از پوست كه توسط یك عصب نخاعی تأمین می‌شود) تأثیر بگذارند.

پارانوئید از نظر روانشناسی یک اختلال روانی است که موجب ایجاد حس بی‌اعتمادی و زونا چیست سوءظن بی‌دلیل به دیگران می‌شود. این افراد به‌طور دائم به دیگران مشکوک هستند و بر این باور هستند که دیگران سعی در تحقیر، آسیب رساندن یا تهدید آن‌ها دارند.

A paranoid imagined can be a type of anxious considered. Anxiety might cause paranoia, impacting Anything you’re paranoid about and how long the sensation lasts. But paranoid views may also make you nervous.

افراد بارداری که هرگز آبله‌مرغان نداشته‌اند و واکسنی برای آن دریافت نکرده‌اند.

شکاکیت بیش از حد داشتن. به عنوان مثال، فکر می‌کنند که افراد دیگر دروغ می‌گویند یا طرح‌هایی برای تقلب کردن علیه آن‌ها دارند.

به همین دلیل، روانشناسان معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید را تا بعد از ۱۸ سالگی تشخیص نمی دهند.

پارانوئید یک اختلال رایج است که ممکن است مشکلاتی جدی برای فرد و اطرافیان او ایجاد کند. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، معمولا در زندگی شخصی، شغل و سایر روابط خود دچار مشکل می‌شوند و نمی‌توانند زندگی راحتی را تجربه کنند. اکثر این افراد نسبت به درمان مقاومت می‌کنند و احساس نمی‌کنند که مشکلی جدی دارند.